Belkıs Özener - Kulakların Çınlasın

Durdum kendimi şöyle bir süzdüm, yaşanacak ne kaldı diye. Çok var; ama hiçbirini yazmayacağım buraya. Durdum balkonda, dışarıyı seyrettim. Bir sürü kedi var, iki tane de yavru kedi. Çağırdım gelmedi, bir de ona üzüldüm. Kafamı kaldıramadım bugün yukarı. Boynum ağrıyor, kaldıramadım. Sırtıma dokunamadım bugün, uzak noktalara erişemedim. Kendimi kırdım, boynumu büktüm, oturdum kaldım. Kıçım koltuğa yapıştı, yaşadım.
Bırakın, kanım aksın akarsa.
Bırakın şuracıkta aha şu koltukta ruhumu salıvereyim yedi semaya. Yedi sema gürlesin. Ben tanrı değilim kün deyince var eyleyeyim on sekiz bin alemi. Bırakayım, kün demek başkalarına düşsün. Ben başka şeyler söyleyeyim.
Olsun, onu da çok görün.

Aynanın önünde durdum, hilkat garibesi gördüm. Olmaz böyle.

"keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım."

fesleğen güneş sever sevgili madak, niye parçalıyorsun bizi

Selva Erdener - Gün eksilmesin penceremden

Savur kılıcı, sık mermileri, bitir yaşamı.

kalbim kırık, hareket ettikçe göğsüme batıyor. başıma bıçaklar saplanıyor, kanım kaynıyor. oyun bitti mi yani

Yokuş Yol'a