İçinden çıkılamaz bir boşluğa düşünce insan ne yapacağını şaşırıp on onbeş işe girişebiliyor ya da sadece ben böyleyim. Bir redaksiyon işi aldım kişisel gelişim kitabı, bir v-log'ta seslendirme teklifi aldım, inanır mısın menajerlik teklifi bile aldım şaka değil. Bir haftadır yoğun bir düğünle uğraşıyorum. Düğünlerin adamı Can Erdem derdin. Neyse mesele bu değil. Amcamın oğlu evlendi, efsane düğün yaptık. Bir evde 10 erkek Endüstri Meslek Lisesi kıvamında takıldık, sabaha kadar rakılar biralar. Bir ara beni dövecek gibi oldular hatta hüzünlendim diye. Neyse, bu da mesele değil. Meselenin biraz da benden yana olan tarafına bakmak istiyorum.
Bendeniz efendim, naçizane bir kum torbasıyım. Darbeleri absorbe etmek gibi bir görev yüklenmiş bana. Bendeniz, naçizane bir dert fanusuyum. Herkes, dertlendiğinde derdini içime üflesin diye yapılmışım. Bendeniz saygıdeğer efendim, naçizane bir süngerim. Sıvıları içimde tutup sızmasını önlemek, etrafı temizlemek gibi bir görevim var. Bendeniz, sâkiyim. Boş bardak görmeye dayanamam. Bendeniz, günah keçisiyim. Varsa bir günahınız, sırtıma kına gibi nakış nakış ekleyin, gözümü kırpmam yatarım bıçağın altına kurbanlık koç gibi.
Aslında mesele bunlar da değil. Bunların böyle olmadığını ben de biliyorum. Kimseye kızgın değilim, herkese üzgünüm. Babamın bana herkesin ortasında yok yere bağırıp çağırmasına, amcamın gene bana herkesin içinde bağırmasına, sinirlenenin bana patlamasına; ama benim patlamama izin verilmemesine, başımdaki akşamdan kalmalığa üzgünüm. Üzgünüm, tüm olanlara.
2 hafta boyunca her gece içip sahilde gitarla şarkılar çalan arkadaşa eşlik ettim. Her gece boğazım patlayana kadar bağırdım aynı dizeyi aynı sesle: "Şiirlerle, şarkılarla, kendini avutacaksın." Avutmadım. İnsanlara avutacaksın diye öğüt veren Mungan'a da üzgünüm. O ufacık konuşmamızda ağzımıza sıçmıştı, ondan. Ben ne içindeyim çemberin ne de dışında. Çemberi kırmak istiyorum. Beni bir şey sınırlandırmasın, çember gibi harika bir geometrik şekil bile olsa.
Kırgın, yorgun, uykusuzum. Keyfim? Gayet yerinde; ama merak etme uzun sürmez. Her sabah bir tablet Alca-Seltzer...
Bendeniz efendim, naçizane bir kum torbasıyım. Darbeleri absorbe etmek gibi bir görev yüklenmiş bana. Bendeniz, naçizane bir dert fanusuyum. Herkes, dertlendiğinde derdini içime üflesin diye yapılmışım. Bendeniz saygıdeğer efendim, naçizane bir süngerim. Sıvıları içimde tutup sızmasını önlemek, etrafı temizlemek gibi bir görevim var. Bendeniz, sâkiyim. Boş bardak görmeye dayanamam. Bendeniz, günah keçisiyim. Varsa bir günahınız, sırtıma kına gibi nakış nakış ekleyin, gözümü kırpmam yatarım bıçağın altına kurbanlık koç gibi.
Aslında mesele bunlar da değil. Bunların böyle olmadığını ben de biliyorum. Kimseye kızgın değilim, herkese üzgünüm. Babamın bana herkesin ortasında yok yere bağırıp çağırmasına, amcamın gene bana herkesin içinde bağırmasına, sinirlenenin bana patlamasına; ama benim patlamama izin verilmemesine, başımdaki akşamdan kalmalığa üzgünüm. Üzgünüm, tüm olanlara.
2 hafta boyunca her gece içip sahilde gitarla şarkılar çalan arkadaşa eşlik ettim. Her gece boğazım patlayana kadar bağırdım aynı dizeyi aynı sesle: "Şiirlerle, şarkılarla, kendini avutacaksın." Avutmadım. İnsanlara avutacaksın diye öğüt veren Mungan'a da üzgünüm. O ufacık konuşmamızda ağzımıza sıçmıştı, ondan. Ben ne içindeyim çemberin ne de dışında. Çemberi kırmak istiyorum. Beni bir şey sınırlandırmasın, çember gibi harika bir geometrik şekil bile olsa.
Kırgın, yorgun, uykusuzum. Keyfim? Gayet yerinde; ama merak etme uzun sürmez. Her sabah bir tablet Alca-Seltzer...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yapıştır!