Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Telefonu çöpe atmak, tüm sosyal iletişimimi kesmek istiyorum. Kendimi sadece kitaplara vermek istiyorum. Artık rahatlamak istiyorum. Nefes alabilmeyi diliyorum. Dağ havası belki ne bileyim deniz havası yaramıyor bana belli. 

Kendimle iki gündür konuşamadık. Finallerim vardı. Bugün finallerim bitince gözlerimi kapatmayı akıl ettim. Daha ağzımı açamadan “Sigarayı bıraktım, artık içmiyorum.” dedi. Sevindim onun adına. Kendim adıma da tabi, içim kurum doluyordu resmen. “Senin sayende de çaya başladım.” gibisinden bir şeyler söyledi. “Çay iyidir, içmeye devam.” dedim. Gülümsedi. Bana gülümsemesi güzel bir şeydir değil mi?

Hiçbir şey zevk vermiyor, akşam doğum günü var gitmek istemiyorum. Hiçbir şey istemiyorum. Sadece kitap okumak, müzik dinlemek istiyorum.

Emekliye ayrılabilir miyim? Hırkamı, terliğimi giyip balkonda oturup mahalleyi seyretmek istiyorum sadece. Tek başıma.