Bugün aslında pek canımı sıkasım yoktu, ama ne yaparsın hava işte. Yazdırıyor insana. Geçmişinden, yaptıklarından kaçamıyor insan. Alıştım artık, her suçu kendimde bulmaya. Fark etmeden zaten her suç ben olmuşum. Anlayabiliyor musun? Her suç ben olmuşum. Nereden anlayacaksın. Dinlemezsin bile beni. En sıkılgan halinde bile beni dinlememek için elinden geleni yaparsın. Oysa ben, senden gelecek her kelimeyi, küçükken annemin bana yemek yedirirken beklediğim her lokma gibi bekledim. Her neyse işte, ver zuladan bir cigara sevdiğim de beraber yanalım. Senin sigaranı da ben yakarım merak etme. Daha kibrit kutumda 26 tane kibrit çöpü var. İstersen seni arayabilirim, mesaj da atabilirim. 456 tane sms hakkım, 45 dakika da konuşma sürem var. İstersen telefonumdan fotoğrafını da çekerim. Daha 50 mb boş yer var. İstediğin ne? Benden ne istiyorsun? Ne olmamı bekliyordun? Paul McCartney mi? Kimi istiyordun sen beni mi? Beni ben olduğum için sevmedin mi sen? Beni deli yapan özelliklerimle? Neyse niye konuşuyorum ki. Hem sana akıl öğretmek bana kalmadı ya?