6 Ağustos 2016 Cumartesi

Sırtlanalım acılarımızı, götürüp en yakın kıyıya bırakalım. Biraz dinlenelim, kendimize gelelim. Şüphelerim yok, kamyonlar geçiyor bu saatte biliyorum. Yola inip onların geçişini izledim. Saklanacak köşe yok, Kuracağımız yastıktan evin duvarlarından başka saklanacak yer yok. Saklanmak da kötü kelime. Sığınmak diyelim mi? Bu gece canımın acısı dayanılmazlığa ulaştı. Birkaç sefer daha böyle olmuştu. Olsun, acısın. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yapıştır!