22 Eylül 2016 Perşembe

Hâlimi atsam denize, katran olur koca Akdeniz

Hayatımdan bir şey beklemiyorum şu saatten sonra. Beklentiye girersen memnun olmuyorsun. Hoş, hiçbir şeyden beklenti ummadım. Beklenti ile hayali karıştırdım. Tamam, kabul ediyorum, hatalıyım. Evet, sizin istediğiniz gibi olamadım hiçbir zaman. Babamın istediği evlat olamadım, senin istediğin insan olamadım, ev arkadaşımın istediği ev arkadaşı olamadım, dedemin istediği torunu olamadım, babaannem bile beni istememiş zamanında, neyden bahsediyoruz. Hocaların istediği gibi bir öğrenci olamadım, belki saçma sapan bir abiyim, saçma sapan ayyaş bir kardeşim. Ama bunların hepsi benim suçummuş gibi davranılmasını istemiyorum artık. Üstüme gelmeyin artık. Benim de bir tahammül sınırım var. Benim de bir patlama noktam var. BEN DE ÜZÜLEBİLİYORUM BİLİYOR MUSUNUZ?

Kimseden bir şey beklemiyorum.
Alarm istemiyorum,
Sürpriz istemiyorum.
Lütfen.

İstemiyorum, güvenimi cam fanusta saklamak istemiyorum. Güven, zor kurulan kolay yıkılan bir şey. Evet, çok güven yıktım. İsteyerek değildi. Yıktığımın farkında değildim. Neyse, bu başka bir konu.

Kimsenin istediği gibi bir kişi olma niyetinde değilim. Sakin, sessiz bir hayat... Meh, kimi kandırıyorum. Yok öyle sessiz sakin bir yer. Her yer gürültü, her yer cam kırığı. Alarm istemiyorum, sürpriz istemiyorum.

Ama çıkacak bir sürpriz daha eminim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yapıştır!