11 Eylül 2011 Pazar

Kara Kaplı Şeyler.

Dokunamamak, sıcağını hissedememek o kadar koyuyor ki. İntihar mavisini hissetmektense avuç içinin sıcaklığını hissetmek isterdim oysa; ama ne yapalım. Yanlış yer, yanlış zaman. Elimizden gelen bir şey yok. Ne yapabiliriz ki? “Ne gelir elimizden insan olmaktan başka?”
Kimse için değil bu hissettiklerim. Uyumama bile izin vermeyenler intihar etmeme nasıl razı olsunlar? Zaten intihar bana en uzak olgu. İntihar olay değil, olgu. Ölüm olaydır, intihar olgu. Aradaki farkı kaptın değil mi? Anla beni ne olur.
Ben yalnız ölürüm. Arkadaşım olur; ama ben yalnız ölürüm. Herkesin içindeyken yalnız hissedersin ya hani. Asıl olmam gereken yer burası değil! Ben buraya ait değilim çığlığı düğümlenir boğazında, “Neden”ler gözlerinde birikir. Tek bir söz bitirmeye yeter seni.
Gene karamsar oldu. Bilinçaltım bataklığa döndü zaten, çıkamıyorum içinden. Elimi tutup çekip çıkarsan beni… Ben beklerim. Hadi gel.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yapıştır!